Welkom!

Feb. 2011
Welkom op mijn blog,


Mijn opzet is om elke dag te schrijven, maar de praktijk werkt soms tegen. Soms zou ik willen dat ik mijn blik kon benevelen, zodat de scherpte van wat ik zie draaglijk wordt. Ik hoop evenwel dat dit blog die functie overneemt.

Mijn utopia
"Imagine all the people living life in peace..." Imagine a world without an economy driven by the military/industrial complex, a world based on a golden rule of treating those before you as you would want them to treat you. "You may say that I'm a dreamer but I'm not the only one I hope someday you will join us and the world will be as one"
John Lennon

dinsdag 27 maart 2012

inspraak politiek voor behoud bibliotheek

inspraakreactie  20-3-2012  inzake kadernotitie bibliotheken West  in naam van bewonersgroep behouddebieb van Spaarndammerbibliotheek

Voorzitter,
Het voorstel is om de Spaardammerbibliotheek om te zetten naar een jeugdpunt tot 14 jaar, mogelijkerwijs in de brede school in de Houthavens als er geen inwonende partners worden gevonden. Dat zou wel het allerergste zijn dat onze buurt zou kunnen overkomen!

In de kadernotitie 1.1 refereert men aan de Kunst en Cultuurnota 2010 waarin staat:
De Centrale Bibliotheek is niet voor iedereen toegankelijk!
Wijkfilialen trekken meer dan de Centrale Bibibliotheek, jongeren tot 19 en 65-plussers aan en daarnaast laagopgeleiden, ongeschoolden, stadspasbezitters, allochtonen en vul ik zelf aan minder validen.

In  bijlage 1 van de kadernotitie onder punt 3 in het integrale verslag van de bewonersavond staat echter een grafiek over leeftijdpercentages die de bovenstaande uitspraken tegenspreekt.
Uit deze cijfers (14jaar-32%, 12-19 23%, 20-64 35% en ouderen 5%.) blijkt  dat met 35% de  groep van 20 tot 64 het hoogst vertegenwoordigd is in het gebruik van het wijkfiliaal. Weer andere bronnen vermelden:
jeugd-12: 775 en 12-18: 441= 1215 en  volwassenen 911. Volgens de heer van Velzen komt het omrekenen daarvan op een verhouding van 80% jeugd en 20% ouder. Mijn calculator lijkt eerlijker en komt uit op 43% ouderen en  57% jeugd.

Waarom deze voorbeelden?
Omdat voorzitter, zorgvuldigheid in het gebruik van informatie en cijfers en zorgvuldigheid
in de uitvoering van onderzoek cruciaal zijn voor beleidsbeslissingen.
In het boek 'Onzekerheid Troef'  (Dijstelbloem 2011), staan uitgebreide  analyses van allerlei casussen over de manier waarop beleidsbesluiten door de politiek worden genomen. De belangrijkste boodschap van het boek is dat de overheid zichzelf overschat in haar kennis en kundigheid en dat zij vaak een onterecht beroep doet op wetenschappelijk onderzoek dat in een laboratoriumcontext heeft plaatsgevonden en heel anders uitpakt in de praktijk.

Nog een voorbeeld daarvan betreft de kwaliteit van het onderzoek naar de bereikbaarheid van de Centrale- en de Staatslieden bibliotheek. Er werd als criterium de hemelsbrede afstand gebruikt. Mijn hemel, toch wel erg naïef. Het gaat erom hoe je daar in de praktijk komt, voorzitter!. De wethouder doet het vervoersprobleem af met 'een beetje verder fietsen mag geen probleem zijn'. Een fietstochtje naar de OBA door een man die uit Rotterdam komt en als een toerist door de stad rijdt is niet genoeg.

De vraag zou moeten zijn: hoe kom je daar met een handaangedreven rolstoel, met een scootmobiel, met de stadsmobiel, met het openbaar vervoer, te voet, en met een kinderwagen? De weg naar OBA centraal gaat door een druk centrum met vele hindernissen. En wat zijn de barrières om naar de Staatsliedenbuurt te komen, met een drukke verkeersweg en schuine trottoirs. Wat kost het openbaar Vervoer naar de OBA (2,75 euro per keer, dus een hindernis). En geldt het bagatelliseren van de bereikbaarheid ook voor allochtone vrouwen en moeders met kinderen?. Hebben er interviews met hen plaatsgevonden over wat het verdwijnen van de locatie voor hen betekent en is hen gevraagd of zij dan naar de Staatsliedenbuurt zouden gaan en/of naar de OBA Centraal? Wat zou het voor hen betekenen om naar een jeugdpunt in de Houthavens te moeten gaan?. Het antwoord zou nee zijn, voorzitter, want afstand en bezoek hebben alles met elkaar te maken, juist voor bepaalde groepen die niet zelfstandig de buurt uitgaan. Al die vragen behoren onderzocht te worden, om conclusies te trekken over 'bereikbaarheid'.

Wat daarmee samenhangt en wat mij tegenstaat in de kadernotitie is dat begrippen niet gedefinieerd worden en voorstellen onvoldoende uitgewerkt zijn. Het kan nog alle kanten opgaan met nóg meer gevolgen voor de bewoners. Het wordt bijvoorbeeld niet duidelijk hoe de bedragen die de maatregelen zouden opleveren, zijn opgebouwd? Hoe heeft men berekend wat het aanhouden van een jeugdpunt, een leestafel en het elders onderbrengen van een leenpunt voor ouderen en invaliden en 'een of anders ontmoetingspunt in de buurt' uiteindelijk aan geld gaat opleveren? Hoeveel personeelskosten zullen er zijn als 'stenen en functies' uit elkaar worden gehaald en hoe zit het met de overheadkosten die nu niet meer centraal omgeslagen kunnen worden?. Frictiekosten met een marge tussen de 3 en 8 ton, wat hebben we aan zo'n indicatie?

Wat is bijvoorbeeld de definitie van 'het basisaanbod' voor de doelgroep tot 14 waarover de notitie spreekt?. Wat zijn de grenzen daarvan? Gaat men uit van het gemiddelde kennisnivo tot 14 jaar en hoe verhoudt zich dit tot al die individuele interesses en ontwikkeling van kinderen? Hoe ziet een basisaanbod er precies uit?

Alweer, hoe is de definitie van de kernfuncties? Hoe worden de grenzen bepaald en hoe verhoudt dit zich tot de praktijk? Waar gaat bijvoorbeeld de kernfunctie ontmoeting en debat 'in iets' over, dat buiten de taak van de OBA valt? In de notitie staat dat deze kernfunctie 'anders dan als middel' voor de ondersteuning van die functie, zoals kennis en informatie, ontwikkeling en educatie en lezen en literatuur, geen deel uitmaken van de taak van de OBA. Hoe wordt kennis in deze context gedefinieerd, hoe ziet 'ontwikkeling' er concreet uit, wat is de grens van educatie en is "het gelezene' niet impliciet de basis voor 'iedere' ontmoeting en debat?

Zo ook de praktische uitwerking en concretisering voor de leestafel. Wat is een  leestafel? Is dat een leestafel met alleen het Parool, zoals ik in buurthuis de Boomspijker zag met een beperkt aantal eenzijdig georiënteerde tijdschriften? Wie beheert die leestafel, hoe wordt er op toegezien.
De notitie stelt als mogelijke locatie het buurthuis voor, naar ik vermoed de Horizon?. Elders lees ik weer het woord 'multifunctioneel centrum'. Is dat ook de Horizon?
Als ik op dit moment daar kom, schrik ik van de chaos, de armoedige sfeer en het onwetende baliepersoneel, hoe goed zij ook hun best doen. Niemand is op de hoogte, er is geen coördinatie en er is geen aanspreekpunt. Hoe zouden daar dan die wegbezuinigde functies kunnen plaatsvinden?

Ook is er vaagheid over de uitwerking van de voorziening voor ouderen en minder validen. Er 'kan' iets komen in het huis van de buurt of bij een al bestaande ouderenvoorziening, volgens de notitie. Wat moet ik mij daarbij voorstellen? De Koperen Knoop is het huis van de Staatsliedenbuurt en er zit een drukke verkeersweg tussen de Spaarndammerbuurt en de Van Limburg Stirumstraat.  Betekent dit ook dat de huidige ouderen en invaliden die in de Spaarndammerbieb kwamen, ineens geen boeken meer kunnen inkijken en moeten zij van bestellijsten gaan lenen? Hoe wordt dit in de praktijk geregeld, het beheer, de vorm, hoe is de toegankelijkheid van het huis van de buurt, hoe kunnen minder valide daar komen?.

En…wat doen we met de kinderen van 14 tot 19 die onder de groepen vallen die volgens de cultuurnota 2010 juist gebruik  maken van het wijkfiliaal, maar die nu buiten de boot vallen?. Hoe wordt in dit hiaat voorzien?

Tot slot het belangrijkst. Hoe is onderzocht wat het verdwijnen van de centraal gelegen locatie betekent voor de sociale  cohesie in de buurt en voor de kwaliteit van de winkelstraat? Ik heb ervaringsdeskundigen gesproken die zelf hebben meegemaakt dat door het verdwijnen van een filiaal er niets meer van de winkelstraat overbleef. Die locatie moet dus kost wat kost behouden blijven voor de buurt, voorzitter.

Onduidelijkheid, speculaties, niet doorwrocht onderzoek, met als gevaar dat we straks met de gebakken peren zitten, zoals Struisvogel al aangaf in onze eerdere voorstelling. Grote kans dat de hele operatie meer gaat kosten dan opleveren!. Zo kunnen we achteraf vaststellen dat het besluit een verkeerde beslissing was, zoals zo vaak nadien het geval blijkt te zijn.

Dit voorstel voor bezuiniging op de bibliotheken in West en in het bijzonder op de Spaarndammerbibliotheek, lijkt op leunstoelpolitiek ver van de praktijk, zoals in de 19e eeuw ook antropologen dat deden vanuit hun stoel, zonder zelf het veld in te gaan. 

Tot slot, lees dit boek: 'Onzekerheid troef' (2011)van Huub Dijstelbloem en Rob Hagendijk (red). Het betwiste gezag van de wetenschap.
Er gaat een wereld voor u open!.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten