Vuurwerk

In mijn buurt is een ijzerhandel met een aardige eigenaar. Hij is altijd vrolijk, lijkt zich niet te ergeren aan wat mis is in de maatschappij, en kopieeert  voor deez en gene zijn cd's met wereldmuziek, die regelmatig door de deur van zijn winkel de straat door galmen. Ik ben vaak verbaasd over zijn levenshouding, omdat ikzelf me druk maak om talloze zaken die ik niet vind deugen en die  daarom mijn stemming bederven. Maar G wuift alles weg met de opmerking. "Het heeft geen zin om je druk te maken, de mens leert niets en de wereld blijft een zooitje en dat moet je accepteren!" Vervolgens maakt hij een pasje op zijn wereldmuziek en gaat verder waar hij mee bezig is. Ik moet dan lachen en benijd hem om zijn levenskunst! 
Tegen de jaarwisseling verandert mijn bewondering voor G echter in weerzin.
De winkel van G puilt dan aan alle kanten uit van het vuurwerk, waar mensen in rijen voor staan te wachten. 

Iedereen kan bedenken, welke impact vuurwerk heeft op het milieu. Men zegt dat het voor minstens een derde bijdraagt aan de jaarlijkse  totale vervuiling. 
En als we dan ook nog de economische schade erbij optellen, door vandalisme politiemacht, vuilnisdienst en dergelijke, dan word ik daar zeer mismoedig van.

Het verbieden van vuurwerk zou de samenleving ongelooflijk veel voordeel opleveren. Denk je eens in, een besparing van een derde deel van de jaarlijkse vervuiling, daar kan geen enkele andere milieumaatregel tegenop! Met een beetje creativiteit verzinnen we een ander ritueel dat het nieuwe jaar inluidt en mensen verbindt!

En over G? 

Is zijn houding niet eerder een teken van onverschilligheid  dan van een bijzondere levenskunst?
Zoals het cliche over Nederland dat een voorbeeld van tolerantie zou zijn?  Uit analyses blijkt dat deze  tolerantie eerder onverschilligheid is en geen ideologische mentaliteit!

aanvulling:
Dinsdag 2 januari 2012
Het NOS-journaal meldt alleen al een economische schade van tien miljoen euro schade door het Vuurwerk/jaarwisselings-ritueel, buiten de schade van de extra milieuvervuiling!
Zie voor petitie tegen vuurwerk: http://vuurwerkverbod.petities.nl/

Scharrelei is niet perse diervriendelijk!

Niet ieder scharreleitje is diervriendelijk!

Lang heb ik erover gedaan om de scharrelei"industrie" te begrijpen. Eieren kopen was voor mij vaak een tijdrovende bezigheid. Nu gaat het gelukkig beter.

Het woord scharrelei is de laatste jaren helaas geinflateerd. De eitjes die dit etiket opgeplakt krijgen, met bijvoorbeeld de indicatie "vrije uitloop" en een lieftallig groen landschapje, zijn van kipjes die nog steeds een dieronvriendelijk leven leiden.


Ook de aanduiding "biologisch", en dat geldt ook voor andere produkten, impliceren niet perse een diervriendelijk leven. Om zoveel mogelijk daarvan verzekerd te zijn, let ik voortaan op het "beter leven" etiket met een aantal sterren, waarvan drie sterren het hoogst is. De dieren met dit etiket hebben zoals ik het begrijp, een diervriendelijk leven gehad. Wat dat precies inhoudt, wordt vaak nog niet helemaal duidelijk. Er zullen wel kwaliteitscriteria bestaan, maar die worden niet op verpakkingen geexpliciteerd.

Ik hoop maar, dat de drie sterretjes worden waargemaakt.
Wel duur die eitjes voor iemand onder het minimuminkomen!
Maar ja, het geweten wil ook wat!

Herman Cohen

Herman Cohen was een bijzondere, integere, aimabele man. Hij is alweer een aantal jaar geleden gestorven. Ik denk vaak aan hem terug.

Herman was zionist en emigreerde vlak voor het uitbreken van WO2 naar Palestina om daar als bouwtekenaar en opzichter in dienst van het Britse leger te werken. Hij kon nog net met de laatste boot mee. Het zionisme was een politieke beweging die zich tot doel stelde joden overal verspreid in de wereld ertoe te bewegen zich in Israël te vestigen. Uiteindelijk zou het zionisme, mede in samenhang met WO1, in belangrijke mate bijdragen tot de stichting van de Staat Israël in 1948.

Herman vond de zionistische ideologie indertijd prachtig. Wat was er mooier dan om een land met gelijkgestemde mensen met vereende krachten van de grond af op te bouwen. Als opzichter werkte Herman nauw samen met de Palestijnen in een prettige verstandhouding.

In 'zijn boek Jood in Palestina' lezen we over deze situatie en de ontspannen omgang tussen de Joden en Palestijnen in de tijd voor de onafhankelijkheidsoorlog van 1948. Het is een sfeer waar we ons tegenwoordig niets bij voor kunnen stellen. Sluipenderwijs kwamen de verhoudingen tussen Joden en Palestijnen echter steeds meer onder spanning te staan. Herman beschrijft op een gevoelige manier wat de toenemende beheersingsmaatregelen van het zionistische beleid betekende.

Met het Zionisme in het vaandel van de de naoorlogse ontwikkelingen ging Herman dan ook steeds minder betrokkenheid voelen. In 1948 keerde hij terug naar Nederland.
Herman zou de huidige opstelling van de staat Israel krachtig afgekeurd hebben.

 Hierbij post mortem mijn eerbetoon aan vriend Herman!

Waardevolle boeken

Er zijn boeken die je niet weg wilt doen vanwege hun bijzondere literaire kwaliteit of waarvan je weet dat ze je intellect scherpen. Zoals:

Nederlands dierenleed spoedig voorbij!

21-12-2011

Er waait een wijze en bijzondere wind door Nederland.

Afgelopen week is er een 114 team van 50 politiemensen begonnen met de jacht op dierenmishandeling.
Ik heb hoge verwachtingen. Er valt een last van me af!
Weg met de kiloknallers, weg met de 2 voor 1 slogans en weg met de onbeschaamde hoeveelheid vleesopslag in de vitrines van supermarkten.

Geen uitbraken meer van epidemieën door het ongebreidelde gebruik van antibiotica.  Geen dierentuinen meer en dierproeven in laboratoria.
Wat zal Nederland er paradijslijk gaan uitzien! Nergens meer megastallen, de koetjes en varkentjes in de wei, de kipjes op het erf.

Met deze nieuwe respectvolle houding...
naar dieren zal Nederland denk ik een volledige metamorfose ondergaan. En uiteindelijk zal ook de grote wereld erdoor veranderen.

Want niet alleen de dieren krijgen het beter in Nederland maar ook de grootschalige sojaproduktie in ontwikkelingslanden, die nodig is om al dat vee te voeden, zal afnemen.
Hierdoor zullen lokale bevolkingsgroepen, wiens grond is afgepakt voor de eetcultuur van het Westers Kapitalisme, weer zelfvoorzienend kunnen worden.

Twee vliegen in een klap dus, want het zijn ook de mensen die in hun waarde hersteld worden.
Respect voor mens en dier, wat een opluchting!

Nederland is altijd al graag een voortrekkersland geweest.
Hoewel het huidige kabinet en ik geen vrienden zijn, moet ik hen complimenteren met deze ingrijpende grootse maatregel.

Wat zal het cavia-team het druk hebben met al die meldingen. Per slot van rekening komen we dagelijks in de supermarkt. Waar binnenkort dus genoeg ruimte zal zijn, voor vleesalternatieven.
Hmm..., ik verheug me erop.

voedsel als speculatiemiddel voor koerswinst

Steeds vaker lezen we verontrustende berichten over voedseltekorten.
Dat deze voor een deel veroorzaakt worden door de Westerse toeeigening van grond in o.a. Afrika en Latijns-Amerika en Indonesie, ten behoeve van de produktie van soja als veevoeder voor Westers vee, is inmiddels wel bekend.

Ook dat daarbij enorme tropische regenwouden gekapt worden en dat de lokale bevolking haar landbouwgrond verliest en daardoor verhongert. Ook dat al het beschikbare water wordt aangewend voor de exportproduktie en de lokale gemeenschap letterlijk en figuurlijk verdroogt.

Nieuw aan de horizon is echter het feit dat er op steeds grotere schaal gespeculeerd wordt in voedsel. Steeds vaker lees je dat machtige marktspelers in grote getale voedselaandelen opkopen om zo de prijs omhoog te drijven. Dit gebeurt o.a. met graan en cacao. Ik volg met argusogen de prijzen in de supermarkt en lees daar af wat er op beurzen gebeurt.

Ik maak me zorgen. Nu er ook in de onontbeerlijke grondstoffen voor de fysieke overleving van mensen gespeculeerd wordt en ik daar tot nu toe nog maar weinig verontwaardigends over heb gehoord, lijkt mij dit het begin van het einde.
Alleen nog eten voor de mensen met geld, ook in eigen land?

Leve de vrijemarkt-ideologie waar bij mensen zo inmoreel mogen zijn om elkaar uit te hongeren!

Maria Goos

In het programma Profiel op 26 oktober 2011 was een portret van Maria Goos, een begenadigd scenarioschrijfster te zien. We zagen een mens van vlees en bloed, die vreselijk veel houdt van haar vak. We zagen haar ideologische opvattingen, haar worsteling met het schrijven, haar successen en afwijzingen. Tussendoor
reflecties van derden die haar prive en als collega kenden. Vervolgens de wensen die zij heeft ten aanzien van nog te maken produkties. 'Reclame vond ze soms pareltjes. Zij was al vaker uitgenodigd om zelf een rol te spelen in zo'n reclame. Daar kon ze veel geld mee verdienen! Maar... dat wees ze pertinent af. Al dat aanzetten tot kopen, consumeren, produceren, daar was ze op tegen'.

Heel wat anders, dan zoveel andere celebreties, die er wel winst inzien om neveninkomsten te genereren. Gewoon kwestie van een andere pet, pragmatisme en going with the flow.
Dus zien we Anita Witzier huidprodukten aanprijzen. Jan Derksen maakt ons duidelijk dat we idioten zijn als we geen andere energieleverancier nemen en Angela de Groot werpt zich op om de inkomsten  van goede doelen omhoog te krikken.

Hun gedaantewisselingen wekken bij mij een gevoel van ironie. Is dat het geheim van carriere maken? Wordt deze bepaald door het gemak waarmee je van jas wisselt?

Maria Goos kan dat blijkbaar niet. Zij heeft een persoonlijke visie op de maatschappij zoals zij die zich wenst. Een maatschappij zonder overmatige produktie en consumptie. Vandaar dat zij geen aandeel wil hebben in de bevordering daarvan!
En dus ziet zij af van een imago-push en extra inkomen die haar evenwel zouden helpen haar felbegeerde produkties te maken, waarvoor zij geen financiering kan krijgen.

Ze blijft trouw aan haar ideologische opvattingen|

aanklacht tegen de overheid

Roken, teveel drinken, te weinig beweging en te vet eten; "een mens hoort zelf verantwoordelijkheid te nemen voor zijn gezondheid", is tegenwoordig het maatschappelijke en politieke motto. 
Toch is dit maatschappelijk debat over sancties tegen mensen die hun eigen gezondheid om zeep zouden brengen hypocriet. Want hoe zit het dan met sancties tegen ziekmakend voedsel en de kapitaal verslindende pr daaromheen?

Het is voor mij onbegrijpelijk dat er zoveel gezondheid ondermijnend voedsel op de markt mag komen en dat er gigantische kapitalen gestoken worden in verleidingstechnieken om dit voedsel te kopen.
Mensen worden op grootschalige wijze geindoctrineerd met de grenzeloze uitstalling van verleidelijke verpakkingen, terwijl de inhoud ervan het lichaam ziek kan maken door transvetten, geraffineerde suikers en verkeerde koolhydraten. Bovendien is de prijs voor gezond voedsel hoger, hetgeen het slechte eten bevordert. Het zijn echter politiek economische keuzes.

Het kapitalistische stelsel zorgt voor bizarre uitwassen. Neem ter illustratie het tweeslachtige beleid ten aanzien van roken. We zetten er een sticker op dat roken dodelijk is, maar houden het op deze manier toch in de handel, want de accijnzen kunnen we niet missen

Hoe verhoudt zich dit nu tot het feit dat er steeds meer zieke mensen zijn die medische hulp niet kunnen betalen en of die zorg ontzegd zouden moeten worden op grond van hun gezondheidsgedrag en die daarom de rest van hun leven zwaar op de kwaliteit ervan moeten inboeten? .


Als de legitimiteit van de staat o.a. berust op de bescherming van haar burgers terwijl ze toestaat en bevordert dat mensen verslaafd raken aan voedsel dat ziek maakt, is het dan niet mogelijk om de staat aan te klagen voor dit gedrag? Hoe kunnen we dit aanpakken?

Hoe krijgen we meer vrijwilligers op onze tuingroep Zonnehoek

12 december 2011

Hoi redactie website,

Gaarne plaatsen op de Zonnehoekwebsite

Van Marianne van Steekelenburg, tuin 21

Onbekend maak Onbemind!

In het artikel van Paula van der Pol in de Zonnehoekkrantvan de winteredite 2011 staat op pagina 13 een oproep "hulp", inverband met de noodzaak tot meer vrijwilligers, omdat het water aan de lippenstaat van een aantal onbezoldigde krachten die Zonnehoek draaiende houden. Eenoverbelast secretariaat, een tekort aan bestuursleden, etc., etc. De oproepklinkt reëel, want het zijn vaak dezelfde mensen die zich al heel lang, ofnieuwelingen wat korter, voor Zonnehoek inzetten en met niet mis te verstanetaken die zeer tijdrovend zijn.

"Het blijft toch allemaal liefdewerk oud papier",zou mijn wijze moeder hebben gezegd, "met bovendien niet het resultaatdat  de inspanning zou moetenopleveren", ( zij wees dan hoofdschuddend naar mij…).

Het moet worden gezegd en ik pleit mezelf niet vrij, datonze onbezoldigde vrijwilligers vaak

onvoldoende gewaardeerd worden en dat ikvind dat we er onvoldoende bij stil staan, (ik praat vooralsnog voor mezelf,maar wie de schoen ook past, trekt hem aan), dat we als tuinders niet alleenonze eigen tuin moeten koesteren, maar ons ook meer verantwoordelijk zoudenmoeten voelen voor de algehele organisatie van Zonnehoek.

Want dat liefdewerk oud papier houdt een keertje op en danligt Zonnehoek voor Pampus, om het zomaar eens te zeggen, en dat maakt Paulavan der Pol van het secretariaat en van de Zonnehoekkrant ons  in de wintereditie van 2011duidelijk.  Want als er geenbestuur en geen  secretariaat(Paula) en geen bouw-en geen inkoop-en geen weet ik veel wat-commissies meer zijn en geen ploegleiders en geenaanspreekpunt en geen Atie en geen Jan en geen Leo, (vergeef me als ik niet iedereennoem), dan is het afgelopen met Zonnehoek.

Om nu niet te blijven steken in alleen deze melding en mijnopinie, wilde ik een balletje opwerpen om tuinders te interesseren voor eenextra bijdrage aan het functioneren van ons mooie Zonnehoek.

Ik zou willen voorstellen dat de op dit moment aktievevrijwilligers beurtelings of tegelijkertijd op de website  en/of in de Zonnehoekkrant, eengedetailleerd inkijkje geven in hun werkzaamheden, ervaringen en gevoelens,  door middel van een verslag, dagboek, notities,etc.

Waar lopen ze tegen aan, wat doen ze zoal, welke frustratiekomen ze tegen en belangrijker, aan welke ondersteuning  zouden ze behoefte hebben!

Voor dit podium/platform  maken we een aparte categorie in de krant en op de website,is mijn voorstel.

Via een omschrijving van  taken en deeltaken en onder verwijzing naar de bijbehorendeervaringsverslagen kunnen we zo vrijwilligers werven.  Geinteresseerden lezen over de achtergrondvan het werk en kunnen daardoor beter inschatten of zij een grote of kleinerebijdrage op dat gebied kunnen leveren

Ik zou bijvoorbeeld een kleine taak extra willen doen voor Zonnehoek, maar zoueerst meer achtergrondinformatie willen hebben om goed te kunnen beoordelen wathet beste bij mij past en wat het meest haalbaar voor mij is!

Betrokkenheid creeer je alleen door een kijkje  in de beleving van de persoon inkwestie te geven , zoals Paula deed. Ook Emmy (en ikzelf) hebben een aanzetjedaartoe in de laatste krant gegeven.

Als we dergelijke zaken duidelijk op papier hebben staan ofer een boekje van zouden maken, zou men daarmee ook nog langs de individuele tuinen kunnen gaan voor eenpersoonlijk werving. Wie weet wat daar kan uitrollen!

Dus vrijwilligers, laat je zien en zet jezelf in thépicture!

Onbekend maakt onbemind

Marianne van Steekelenburg, tuin 21

lage inkomens minder toegang tot kennis

Email aan de directie OBA


5 december 2011

Geachte directie  van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam

Wat een schok om te moeten lezen dat in 2012 voor het onbeperkt lenen van boeken het jaartarief bijna verdubbeld wordt van Euro 27,50 naar Euro 50 en dat er een leenbeperking komt van 8 exemplaren per keer.

Het adagio van de regering is dat onze kennismaatschappij onvoldoende bekwaam is om de huidige kennisvraagstukken het hoofd te bieden en dat we juist daarin zouden moeten investeren!
Het tegengestelde blijkt echter waar!


De bibliotheek is voor minder draagkrachtigen de enige overgebleven plek waar men in de huidige economie nog betaalbaar kennis kan vergaren.  Er is nog steeds een grote groep mensen die niet de middelen of de vaardigheden hebben om ict-technologie  aan te schaffen of te gebruiken en die ook om financiële redenen geen toegang hebben tot de boeken-en krantenwereld. Hierdoor  zijn zij in deze toenemende complexe wereld van de nodige kennis verstoken om als autonome burgers te kunnen functioneren.
Door de buitensporige tariefsverhoging in samenhang met het verdwijnen van een aantal bibliotheken uit de buurten wordt  de ideologische keuze gemaakt om de weg naar kennisverwerving voor de lagere inkomens af te snijden en daarmee ook hun mogelijkheden om volwaardig aan de maatschappij te kunnen deelnemen en zich daartoe te blijven ontwikkelen. Want kennis is nog altijd macht!

Kennis alleen voor de welgestelden en een proletariaat dat alleen nog het ongeschoolde werk mag doen? Maatschappelijke uitsluiting voor een steeds groter wordend deel van de bevolking?

Zou de bibliotheek, als oorspronkelijk symbool voor democratische emancipatie en gelijke kansen, welke de vorming van gelijkwaardig participerende burgers dient te faciliteren, niet een heel andere ideologische keuze moeten maken?
Waarom worden de bijdragen aan deze publieke instelling niet berekend op basis van inkomen zodat iedereen "kennis van zaken"  kan krijgen? Dat kan toch niet anders dan goed voor ons land zijn?

Met deze kennisblokkade wordt de allang wankelende democratische rechtstaat  met  haar toenemende  "in- en uitsluitingsmaatregelen" nog verder uitgehold. Een deel van de bevolking wordt domweg monddood gemaakt.

Waarachtigheid

Vandaag is het 3 maart en de eerstekamer verkiezingen zijn volop in de aandacht. Ik zet de t.v. zo min mogelijk aan, omdat het zoveel van hetzelfde is en omdat ik er mismoedig van word. Ik ben gefascineerd door de retorische middelen die de politici gebruiken om hun ideologieen te verkopen.
Ik snap domweg niet wat men zegt, ik bedoel...
dat ik geen referentiekader heb om de uitspraken te plaatsen. Wat bedoelt Wilders toch als hij zegt: "We geven Limburg terug aan de Limburgers", of wat bedoelt Rutten toch als hij zegt: "Wij geven Nederland terug aan de Nederlanders" en vervolgens: "onze inzet is een rechtvaardig Nederland, waarin iedereen ...". Ik probeer me voor te stellen hoe deze uitspraken overtuigend overkomen op de gemiddelde luisteraar. Zowel Rutten als Wilders zijn retorische kunstenaars. Zowel Rutten als Wilders beheersen de retoriek!

Volgens de Griekse Sofisten, rond de vijfde eeuw voor Christus, was het belangrijker om gelijk te krijgen dan gelijk te hebben; het ging om het overtuigen, onafhankelijk van de inhoud van de boodschap. Een soort theaterspel dus! Elke keer weer heb ik bewondering voor de redekunst van de beide politici en koppel ik hen in gedachten aan de redekunst van de Sofisten.

Ik zie het verschil met bijvoorbeeld Cohen van de PvdA. Ik zie zijn worsteling met de kunst van de retoriek, de vaardigheid om gevat uit de bus te komen, zijn worsteling om net zo overtuigend over te komen als de populaire woordvoerders. Hij haalt het er niet bij en ik voel een plaatsvervangende spanning. Zijn manier van spreken maakt dat de inhoud niet overkomt!

Het is prettig naar een goed redevoerder te luisteren en ik bespeur het gevaar sympathie te voelen, terwijl ik weet dat de inhoud meestal niet deugt. Het probleem is hoe daar de vinger op te leggen! Intuitief voel ik irritatie over Ruttens retoriek ten aanzien van rechtvaardigheid. Als de VVD en CDA aangeven de bezuinigingen toe te willen passen op de laagste inkomens, want bedoelen zij dan met rechtvaardigheid? Aan welk concept van rechtvaardigheid wordt hier geappeleerd?

Zelden maak ik politici mee die eerlijk zijn over hun uitgangspunten. Hun taalgebruik leent zich voor speculaties, en we zullen nooit weten wat de echte bedoeling is van de beweringen.

Dit achterhalen is niet zo makkelijk, want de vertaling van ideologische uitspraken naar achterliggende "ware" motivaties is een zaak voor waarheidszoekers maar door de grote ratrace om publiciteit blijft hun onschatbare kennis en wijsheid onbekend en peddelen we met ons allen in de richtig van een grote poel van virtual reality. Gelijk hebben is echt iets heel anders dan gelijk krijgen.

Voor de sofisten zat de overtuigingskracht en daarmee de waarheid niet anders dan in de taal van de retoriek. Leugens doen er dus niet toe. Politiek en retoriek, waar moeten we nog in geloven?